Ciekawe czasy nastały. Po części niepokojące, po części nastawiające pozytywnie. W pewnym ułamku i rewolucyjne. Tak, ciekawe… bez wątpienia!
Ot kryzys finansowy szaleje na świecie, dotykając coraz to bogatsze kraje naszego wspaniałego świata. A państwa te upominają się o wsparcie finansowe od tych biedniejszych (choć i to nie do końca). Jakiś absurd czy coś chyba…
No tak, a po za tym chyba pierwszy raz w historii (świata!) prezydentem CYWILIZOWANEGO państwa (w dodatku supermocarstwa) stał się człek o ciemniejszym zabarwieniu skóry. Tam Obama czy inna Alabama… Mniejsza. No a na poletku bardziej lokalnym, kończy się termin prawomocności ustawy emerytalnej, znaczy tej dotyczącej grup uprzywilejowanych. I mamy powstanie listopadowe (kolejne…), bo jakże to przywileje ktoś (ci pierdzieleni tramwajarze!) mógłby utracić. Jak to?
Heh… ale wiecie co? Szczerze mówiąc – gówno mnie to obchodzi! Nie. To za mało powiedziane. Choć może wystarczająco, acz zbyt mało dobitnie. To się poprawię. GÓWNO MNIE TO OBCHODZI! Tak chyba lepiej, nie?
Dlatego też nie będę rozprawiać o wyżej opisanych wydarzeniach (jak i o wielu innych, ciekawych ze świata czy Pol-landu), nie będę również ich komentować. Bo i po co, skoro mnie to <wstaw tutaj powyższy, podkreślony tekst>*. Nie, ja tam popiszę o… scenarzyście, co forsę wziął, a potem zaczął pić… a nie, to Budka Suflera o tym śpiewała. No to może coś innego. O! Wiem! Marakasy to fajny temat. Taka niby grzechotka, ale jednak coś innego. Ponoć rodzaju gruchawek, ale nie wiem, o co w tym biega. Za to gatunek jest ciekawy, zwany gatunkiem „idiofonów uderzanych”, nie wiedzieć czemu, ale kojarzy mi się to z telefonem dla idiotów w który trzeba na dodatek uderzać. Tak czy siak, fajnie coś takiego mieć – a przynajmniej tak mi się wydaje.
I tym pozytywnym akcentem chyba zakończę dzisiejszą wypowiedź… tak, właśnie tak zrobię.
Pozdrawiam jakże serdecznie i żarliwie, czy jakoś tak.
*Chciałem ograniczyć wulgarność, bo co?!
Tak, to są właśnie marakasy – gdyby ktoś nie wiedział. : P
Innuendo 39 